ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΗ

Η παρούσα μονογραφία φιλοδοξεί να συμβάλει στην κατανόηση όσων στοιχείων ενώνουν και χωρίζουν την απάτη και την εκβίαση, δύο από τα σημαντικότερα εγκλήματα κατά της περιουσίας, που χαρακτηρίζονται ως “αδελφάκια”, όχι όμως και “δίδυμα”. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος του έργου ο συγγραφέας εξετάζει τα δύο αυτά εγκλήματα συγκριτικά, εστιάζοντας στις θεμελιώδεις ομοιότητες και διαφορές τους, όπως διαμορφώνονται με βάση την φύση τους ως εγκλημάτων αυτοβλάβης και περιουσιακής μεταθέσεως, την θεωρία του αντικειμενικού καταλογισμού, την συνειδητή ή μη περιουσιακή διάθεση και την άμεση επενέργεια του θύματος επί της περιουσίας του, την ποινικώς προστατευτέα έννοια της περιουσίας και το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται ζητήματα που ανακύπτουν από την διασταύρωση της απάτης με την εκβίαση και, ειδικότερα, από την ταυτόχρονη χρήση απατηλών και εξαναγκαστικών μέσων, αλλά και από την δράση ενός πρώην εξαπατηθέντος σε ρόλο εκβιαστή.

Για πρώτη φορά επιχειρείται η εφαρμογή της ιδίας υπευθυνότητας του θύματος ως αρχής τής (ολοένα και περισσότερο αναγνωριζόμενης στην ελληνική επιστήμη και νομολογία) θεωρίας του αντικειμενικού καταλογισμού όχι μόνο σε επιμέρους πεδία της απάτης (π.χ. στην περιουσιακή διάθεση ευκολόπιστων και άπληστων, στους παίκτες στοιχήματος με υπέρτερη γνώση, στις διαφημιστικές υπερβολές, στην εξαπάτηση ως προς την αξία του πράγματος, στην πλάνη περί τα παραγωγικά αίτια της βουλήσεως), αλλά και σε εκείνα της εκβίασης (π.χ. στην απειλή κακού με αξιοποίηση υπερφυσικών ικανοτήτων, καθώς και στην απειλή νόμιμου κακού).