ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΧΩΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Μετά την κατοχύρωση, από το Σύνταγμα 1957/2001, της αρχής της αειφορίας ανοίγονται νέες προοπτικές στη διαμόρφωση τόσο του φυσικού όσο και πολιτιστικού ή ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Η αειφόρος ή βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί νέο τρόπο ανάπτυξης που σκοπεύει να δώσει απάντηση στο πρόβλημα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος αλλά και σε μια σειρά κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων. Η συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της αειφορίας επιβάλλει τη ριζική αναδιάρθρωση του όλου πολεοδομικού συστήματος στη χώρα μας το οποίο είναι ξεπερασμένο και δεν μπορεί να αποτελέσει πλαίσιο κατάλληλο για την επιθυμητή διαβίωση των ανθρώπων.
Η μελέτη αυτή διερευνά το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και τις πολιτικές που εφαρμόζονται για τη δημιουργία του πολιτιστικού ή ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, δηλαδή του περιβάλλοντος, δηλαδή του περιβάλλοντος που είναι αποτέλεσμα των επιστημονικών και τεχνικών καθώς και των πνευματικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων του ανθρώπου. Ειδικότερα διερευνάται ο φυσικός χαρακτήρας του σχεδιασμού ως κρατικής δραστηριότητας και τμήματος δημόσιας πολιτικής καθώς και ο ρόλος των συμμετεχόντων στη διαμόρφωση του πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή του κράτους (κεντρικού και περιφερειακού), της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και γενικότερα των πολιτών. Προτείνεται η αλλαγή του περιεχομένου, της μορφής και του χαρακτήρα του σχεδιασμού προκειμένου να εναρμονιστεί με τη βιώσιμη ανάπτυξη και να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες της πόλης του 21ου αιώνα.
Τέλος η μελέτη αυτή αποπειράται να διερευνήσει το ρόλο της παγκοσμιοποίησης και των νέων τεχνολογιών στη μελλοντική διαμόρφωση της πόλης και γενικότερα του αστικού χώρου.