ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ

H με το 11ο Πρωτόκολλο πρόσφατη μετεξέλιξη του "Eυρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Aνθρώπου" σε "νέο θεσμό" παροχής Δικαστικής Προστασίας, σε συνδυασμό με την αναγόρευση του ατόμου ως υποκειμένου των κανόνων που ιδρύει και προστατεύει η Σύμβαση, ευρίσκει το νομικό της θεωρίας και της πράξης ενώπιον μιας νέας σημαντικής και ιστορικής πρόκλησης.
Συνεπώς η νομική επιστήμη οφείλει να καταγράψει και να προσεγγίσει τα δεδομένα του νέου θεσμού, καθώς και να διερευνήσει το νομικοπολιτικό περιβάλλον εντός του οποίου καλείται να ασκήσει την κυρωτική-δικαιοδοτική του αρμοδιότητα ο ευρωπαίος δικαστής του Στρασβούργου. Yποχρεούται επίσης να ιδεάσει τους ευρωπαίους πολίτες για την κατάκτηση των νέων δικαιωμάτων που τους απονέμει η ατομική και σε ειδικές περιπτώσεις η κατ' ευθείαν προσφυγή.