Ζητήματα της κατ' έγκληση δίωξης των περιουσιακών εγκλημάτων

Με αφορμή την εκ μέρους ορισμένων Συμβουλίων Πλημμελειοδικών πρόσφατη αμφισβήτηση της συνταγματικότητας του άρθρου 12 παρ. 3 Ν. 4637/2019, που καθιέρωσε την κατ’ έγκληση δίωξη της λεγόμενης τραπεζικής απιστίας, στη μελέτη εκφράζονται γενικότεροι δικαιοκρατικής φύσεως προβληματισμοί για την κατ’ έγκληση δίωξη των περιουσιακών εγκλημάτων και καταγράφονται ζητήματα που έχουν ανακύψει στην πράξη σχετικά με τους φορείς του δικαιώματος υποβολής της έγκλησης ή της κατ’ άρθρο 464 ΠΚ δήλωσης συνέχισης της ποινικής διαδικασίας σε περιουσιακά εγκλήματα που στρέφονται κατά νομικών προσώπων, όπως σε περιπτώσεις τέλεσης του εγκλήματος από το νόμιμο εκπρόσωπο του νομικού προσώπου, οιονεί καθολικής διαδοχής και αλλοδαπών νομικών προσώπων. Ακολουθεί η αντίκρουση των λόγων που προβάλλονται υπέρ της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 12 παρ. 3 Ν. 4637/2019, με έμφαση στην παραβίαση του άρθρου 4 Συντ. Η θέση της μελέτης είναι ότι η εφαρμογή της αρχής της ισότητας στο ποινικό δίκαιο μέσω της αμφισβήτησης των αξιολογήσεων του νομοθέτη οδηγεί σε παραβίαση της αρχής n.c.n.p.s.l. και δημιουργεί κίνδυνο σύγχυσης των εξουσιών.

Δείτε περισσότερα εδώ.