Τριμελές Εφετείο Αθηνών 970/2021
Απάτη σχετική με τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε. Απαγορευμένη συμφωνία των εταιρειών-μελών της Κοινοπραξίας. Μη κατά προορισμό χρήση των επιχορηγήσεων. Διαχρονικό δίκαιο.
Με τον Ν. 4689/2020, ο οποίος ενσωμάτωσε σχετική ενωσιακή Οδηγία, αντικαταστάθηκε η ρύθμιση για το έγκλημα της απάτης εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ίσχυε με τον Ν. 2803/2000 (κυρωτικό της Σύμβασης PIF). Το ιδιώνυμο αδίκημα του προϊσχύσαντος νόμου ήταν ειδικό και υπερίσχυε έναντι των διατάξεων των άρ. 386 παρ. 1, 3 ΠΚ. Στο άρθρο τέταρτο του Ν. 2803/2000 τυποποιούνταν τρία διαφορετικά υπαλλακτικώς μικτά εγκλήματα, ήτοι αυτά της αχρεώστητης είσπραξης, της αχρεώστητης παρακράτησης (που αναφέρονται στις δαπάνες της Ε.Ε.) και της ελάττωσης των εσόδων της Ε.Ε (που αναφέρεται στα έσοδα της Ε.Ε.). Αχρεώστητη είσπραξη συνιστά η λήψη ενός μη οφειλόμενου ποσού, ως άμεσο επακόλουθο προδήλως πεπλανημένης περιουσιακής διάθεσης· αχρεώστητη παρακράτηση συνιστά η μη απόδοση ενός ήδη κατ’ αρχήν νομίμως εισπραχθέντος ποσού· η παρακράτηση αντιδιαστέλλεται από την ιδιοποίηση κατά το ότι ο παρακρατών δεν είναι απλώς κάτοχος, αλλά κύριος του αντικειμένου. Στον Ν. 4689/2020 τα τέσσερα σχετικά με την απάτη εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ε.Ε. αδικήματα περιέχουν ρήτρα επικουρικότητας, επομένως υπερισχύουν έναντι αυτών οι διατάξεις των άρ. 386, 386Α και 386Β ΠΚ, επειδή προβλέπουν εν γένει βαρύτερη ποινή, εφόσον σε αυτά απειλείται σωρευτικώς με την ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου. Η διάταξη του άρ. 24 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν. 4689/2020 είναι ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο από αυτήν του άρθρου τετάρτου παρ. 2 του Ν. 2803/2000, διότι αφενός η κακουργηματική μορφή της πρώτης τιμωρείται, πλέον, μόνο αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των αντίστοιχων αδικημάτων της απάτης και της επίτευξης επιχορήγησης με απάτη (και όχι απλώς αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της βασικής μορφής του αδικήματος), αφετέρου δε διότι η ποινή κάθειρξης, που προβλέπεται από την ίδια διάταξη, δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των δέκα ετών. Απαλλάσσονται οι κατηγορούμενοι για απάτη ή επίτευξη επιχορήγησης με απάτη, καθώς και για τα αδικήματα του άρ. 24 παρ. 1 του Ν. 4689/2020, επειδή α) δεν προέκυψε ότι υπήρχε σχέση εξάρτησης μεταξύ των εταιριών-μελών της Κοινοπραξίας, οι οποίες φέρεται να παρέλειψαν να δηλώσουν την μεταξύ τους απαγορευμένη συμφωνία και οι οποίες ζήτησαν και έλαβαν την επιχορήγηση, ούτε ότι οι χρηματοδοτήσεις προς αυτές αφορούσαν σε μη πραγματικές ή διογκωμένες δαπάνες, β) δεν προέκυψε η χρήση των επιχορηγήσεων κατά τρόπο αντίθετο με τον προορισμό τους και γ) δεν προέκυψε με την απαιτούμενη βεβαιότητα ότι τα στοιχεία που εμφανίστηκαν σχετικά με τους εργαζομένους σε κάποιες από τις εμπλεκόμενες εταιρείες ήσαν πλαστά, και σε κάθε περίπτωση ανακριβή, αφού κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε κατ’ απόλυτο τρόπο από τους ίδιους τους εργαζομένους τους οποίους αφορούσαν.
Δείτε περισσότερα εδώ.