ΣυμβΠλημΑθ 1461/2019

Εφαρμογή του άρ. 36 ΠΚ επί παιδοκτονίας

Η παιδοκτονία αποτελεί ιδιώνυμο έγκλημα. Σε περίπτωση τελέσεως του εγκλήματος με έκθεση του βρέφους σε κίνδυνο ζωής δεν συντρέχει αληθής αλλά φαινομένη κατ’ ιδέαν συρροή της παιδοκτονίας και της έκθεσης. Μετά την πάροδο του χρονικού σημείου του τοκετού η θανάτωση του βρέφους φέρει χαρακτήρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Η διατάραξη της συνείδησης της μητέρας προσεγγίζει την ελαττωμένη ικανότητα προς καταλογισμό, αλλά δεν οδηγεί αναγκαίως σε εφαρμογή του άρ. 36 ΠΚ, καθόσον η τελευταία έχει ήδη αξιολογηθεί στο πλαίσιο του άρ. 303 ΠΚ. Η εφαρμογή του άρ. 36 ΠΚ είναι δυνατή ως συμπληρωματικός λόγος μείωσης της ποινής, εφόσον ο ελαττωμένος καταλογισμός δεν οφείλεται στην διατάραξη της συνείδησης της μητέρας λόγω του τοκετού αλλά σε άλλες ψυχικές καταστάσεις. Παραπέμπεται για παιδοκτονία η κατηγορουμένη, η οποία εγκατέλειψε μετά τον τοκετό το παιδί της σε ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας με σκοπό την θανάτωσή του, αποτέλεσμα που επήλθε λόγω του ψύχους και της έλλειψης μητρικής και ιατρικής φροντίδας, καθόσον στην πράξη της αυτή ωθήθηκε από την διανοητική και ψυχική διαταραχή της συνείδησής της και την θλίψη της μητρότητας που προκλήθηκαν από τον τοκετό, η δε διαταραχή δεν οδήγησε στην μείωση της ικανότητάς της να αντιληφθεί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης και της παράλειψής της.

Δείτε περισσότερα εδώ.