ΣυμβΑερΑθ 6/2019

Διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα ως προς την διενέργεια τακτικής ανάκρισης για πλημμελήματα αγνώστων δραστών

Η δυνατότητα διαφωνίας του ανακριτή με την εισαγγελική παραγγελία για διενέργεια τακτικής ανάκρισης δικαιολογείται από την ανάγκη αποφυγής μάταιων ή άκυρων υπηρεσιακών ενεργειών. Δεδομένου ότι για την διενέργεια κύριας ανάκρισης επί πλημμελημάτων απαιτείται να συντρέχει περίπτωση επιβολής περιοριστικών όρων στον καθ’ ου (και άρα προϋποτίθεται η εισαγγελική κρίση περί της εν γένει καταστάσεως και προσωπικότητας αυτού), η σχετική εισαγγελική παραγγελία δεν μπορεί να αναφέρεται σε άγνωστους δράστες, αλλά πρέπει να αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι η ποινική δίωξη ασκείται κατ’ αρχήν in rem και όχι in personam. Επιλύεται υπέρ της ανακρίτριας η διαφωνία μεταξύ αυτής και της εισαγγελέως λόγω αρνήσεως της πρώτης να διενεργήσει κύρια ανάκριση κατόπιν ασκήσεως ποινικής διώξεως για πλημμελήματα κατ’ αγνώστων δραστών από την εισαγγελέα με παραγγελία προς διενέργεια κύριας ανάκρισης. Αντίθετη εισαγγελική πρόταση: Η άρνηση εκτέλεσης της εισαγγελικής παραγγελίας προς διενέργεια κύριας ανάκρισης για πλημμέλημα με την αιτιολογία ότι δεν κατονομάζεται ο δράστης συνιστά επί της ουσίας διαφωνία του ανακριτή ως προς την σκοπιμότητα λήψης μέτρων δικονομικού καταναγκασμού για το υπό διερεύνηση έγκλημα, οι δε περιοριστικώς αναφερόμενοι στο άρ. 247 ΚΠΔ λόγοι άρνησης του ανακριτή αφορούν την νομιμότητα και όχι την σκοπιμότητα της παραγγελίας.

Δείτε περισσότερα εδώ.