Προβλήματα παραγραφής στην “απάτη περί την πρόσληψη”

Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η σκιαγράφηση των κυριότερων ζητημάτων που αφορούν την έναρξη της προθεσμίας παραγραφής στο έγκλημα της “απάτης περί την πρόσληψη”. Στο επίκεντρο της προβληματικής βρίσκεται η λεγόμενη “θεωρία της διευρυμένης συμπεριφοράς”, η οποία προσφέρεται μεν για την αντιμετώπιση της “πρώιμης παραγραφής” στα “εγκλήματα αποστάσεως”, αλλά ειδικά στο έγκλημα της απάτης έχει συνδεθεί με επιφυλάξεις ως προς την δυνατότητα θεμελίωσης του καθήκοντος διαφώτισης επί της προγενέστερης επικίνδυνης ενέργειας ή/και της καλής πίστεως. Ταυτοχρόνως, η θεωρία αυτή ανοίγει τον δρόμο για την εφαρμογή του κατ’ εξακολούθησιν εγκλήματος, μια συνέπεια που αφ’ ενός έχει διχάσει την ελληνική επιστήμη και νομολογία, αφ’ ετέρου τελεί σε δυσαρμονία προς την πλέον καθιερωμένη, αν και όχι ανέφελη, θεωρία της εξομοιούμενης με βλάβη συγκεκριμένης περιουσιακής διακινδυνεύσεως. Οι εκτιθέμενες σκέψεις διατυπώνονται επ’ αφορμή προεχόντως της ΑΠ 128/2018 συνεκτιμωμένων και άλλων πρόσφατων αποφάσεων, ενώ ταυτοχρόνως επιχειρείται η δικαιοσυγκριτική παρουσίαση των αντίστοιχων προβλημάτων παραγραφής της “απάτης περί την πρόσληψη”, όπως αυτά αντιμετωπίσθηκαν στην γερμανική νομοθεσία και νομολογία τόσο κατά το προϊσχύσαν όσο και κατά το ισχύον νομοθετικό καθεστώς.

Δείτε περισσότερα εδώ.