Το ποινικό δίκαιο δεν είναι απλώς ένα κλειστό δογματικό σύστημα σκέψης και ερμηνείας κανόνων, εκφράζει και μια συγκεκριμένη δικαιική πολιτική, αλλά και τον πολιτισμό, καθώς και τον αξιακό κώδικα μιας κοινωνίας. Αυτή η μορφοποιημένη σε δίκαιο ποινική πολιτική (criminal policy), η οποία υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους, ελέγχεται ορθολογικά βάσει αναγνωρισμένων δικαιικών αρχών και κανόνων. Αντιθέτως, η πολιτική, ως καθημερινή διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων στο πλαίσιο του συστήματος εξουσίας (politics), ασκείται εκτός των αρχών λειτουργίας του ποινικοδικαιικού συστήματος. H όποια παρέμβασή της στην ποινική λειτουργία είναι επικίνδυνη για το κράτος δικαίου και την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, επιχειρείται μάλιστα τόσο με θεσμικό τρόπο, στο στάδιο παραγωγής κανόνων δικαίου και σε αυτό της νομολογιακής τους επεξεργασίας, όσο και με εξωθεσμικό τρόπο. Στην τελευταία περίπτωση έχει κυρίως τη μορφή κανονιστικής αδρανοποίησης του ποινικού δικαίου, η οποία επιχειρείται είτε από φορείς κρατικής εξουσίας, νομιμοποιούμενη με το ιδεολόγημα της μη ποινικοποίησης της πολιτικής (αδρανοποίηση εκ των άνω), είτε από οργανωμένες ή μη συλλογικότητες, νομιμοποιούμενη με το έτερο ιδεολόγημα της μη ποινικοποίησης των διεκδικητικών-κοινωνικών αγώνων του λαού (αδρανοποίηση εκ των κάτω).
Δείτε περισσότερα εδώ.