ΠεντΣτρΑθ 252/2017

Θανατηφόρος έκθεση (άρ. 306 παρ. 2 στοιχ. β΄ ΠΚ)

Η “υποχρέωση προστασίας ή διατροφής και περιθάλψεως” απορρέει είτε από νομική διάταξη είτε από σύμβαση είτε από την άσκηση δημόσιας λειτουργίας ή από το επάγγελμα, αλλά και από πραγματικές συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης, οι οποίες δημιουργούν μια πραγματική σχέση προστασίας, όπως από στενές οικογενειακές σχέσεις, στενές σχέσεις συνοίκησης ή πατρότητα εκτός γάμου. Επί αυτοβούλου και εκουσίας αναλήψεως τής προστασίας του αβοήθητου προσώπου θεμελιώνεται αντίστοιχη υποχρέωση προστασίας μέχρις ότου υπάρξει επαρκής περίθαλψη από τρίτους. Κηρύσσεται ένοχος για την πράξη της θανατηφόρου εκθέσεως ο κατηγορούμενος στρατιωτικός, ο οποίος, ενώ είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να προστατεύσει το βρέφος της συντρόφου του, η οποία απέρρεε από την μεταξύ τους σχέση φιλοξενίας, την εγκαθίδρυση συζυγικών σχέσεων και την έμπρακτη ανάληψη καθηκόντων πατρότητας και υιοθεσίας του νεογνού, παρέμεινε απαθής και δεν παρέσχε την απαιτούμενη προστασία και φροντίδα στο νεογέννητο τέκνο της, καίτοι συμβιούσε με αυτό και μπορούσε να διαπιστώσει ο ίδιος την επί ημερών ασιτία, τις πληγές σε όλο του το σώμα και εν γένει την άθλια κατάσταση της υγείας του, εξαιτίας της παντελούς παραμέλησής του από την μητέρα του, συνεπεία της οποίας εν τέλει απεβίωσε.

Δείτε περισσότερα εδώ.