Στην μελέτη προσδιορίζεται η σχέση της δικανικής πεποίθησης και της κοσμοθεωρίας του ποινικού δικαστή, επισημαίνεται ο ρόλος της δικανικής πεποίθησης στο πλαίσιο της “ηθικής απόδειξης” και επιχειρείται η καταγραφή της κοινωνικοπολιτικής θέσης και αντίληψης του ποινικού δικαστή. Στην συνέχεια αναπτύσσονται συγκεκριμένες δικαιοδοτικές δράσεις του ποινικού δικαστή, όπως είναι η αποστασιοποίησή του από την καταχρηστική εξουσιαστική επιβολή, το πεδίο αντιμετώπισης της διαφθοράς, η υπέρβαση του “κοινού περί δικαίου αισθήματος”, η ανάγκη αντίθεσης στην πολιτικοποίηση του ποινικού δικαίου, επιχειρείται δε η προσέγγιση του δικονομικού ελέγχου των τυχόν νομικών στρεβλώσεων οι οποίες ενίοτε συνιστούν απόρροια και της κοσμοαντίληψης του ποινικού δικαστή. Τέλος, διατυπώνονται συμπεράσματα από τα οποία προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι ο προσωπικός πολιτισμός του ποινικού δικαστή αποτελεί τον δείκτη συμβατότητας της δικανικής πεποίθησης με την κοσμοθεωρία του.
Δείτε περισσότερα εδώ.