Δικαιώματα των μερών και ιδεολογικές τους χρήσεις

Η ιδεολογική διάσταση του ποινικού δικαίου αναδεικνύεται από την παρακμή του λόγου για τα φέροντα αυτό ιδανικά του θεμέλια. Τα δικαιώματα των μερών στη δικονομία δεν εξαιρούνται. Το ενωσιακό δίκαιο επιβάλλει σε όλα τα επίπεδα μια βίαιη εναρμόνιση, ενώ στο εθνικό δίκαιο απαντούν φαινόμενα όπως η λειτουργιστική κάμψη της αρχής της νομιμότητας, η «ρευστοποίηση» του ποινικοδικονομικού φορμαλισμού από αιτήματα «ασφάλειας», η αστυνομική τροπή της ανάκρισης, η σχετικοποίηση των αποδεικτικών απαγορεύσεων μέσω της «στάθμισης», η αδιαμεσολάβητη εισβολή μιας «επιθετικής» αντεγκληματικής πολιτικής στη δικονομία, η επιλεκτική αναβάθμιση του ρόλου των θυμάτων στη διαδικασία, η επιστροφή στην αμφίβολη «σιγουριά» ορισμένων αποδεικτικών μέσων, όπως το DNA. Η ποινική δίκη αποκαλύπτεται ως πραγματιστική διαχείριση της δικαιο-κοινωνικής παραδοξότητας και ο λόγος των δικονομικών δικαιωμάτων των μερών ως ιδεολογική εκλογίκευση αυτής της διαχείρισης.

Δείτε περισσότερα εδώ.