Άρειος Πάγος 449/2022 (Ποιν.)

Ναρκωτικά. Επιβολή ποινής για διακίνηση ναρκωτικών. Διαχρονικό δίκαιο

Για την εφαρμογή της διάταξης του άρ. 463 παρ. 4 νΠΚ ενδιαφέρει αποκλειστικώς αν η μόνη προβλεπόμενη στερητική της ελευθερίας ποινή είναι αυτή της ισόβιας κάθειρξης και όχι διαζευκτικά και κάποια άλλη στερητική της ελευθερίας ποινή, ανεξαρτήτως του αν προβλέπεται και χρηματική ποινή. Για το έγκλημα της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών κατ’ επάγγελμα με προσδοκώμενο όφελος του δράστη άνω των 75.000 ευρώ προβλέπεται ποινή ισόβιας κάθειρξης και χρηματική ποινή από 50.000 έως 1.000.000 ευρώ, κατ’ άρ. 23 παρ. 2 εδ. α΄ του Ν. 4139/2013. Μετά την εφαρμογή του άρ. 463 παρ. 4 νΠΚ η διάταξη του άρ. 23 παρ. 2 εδ. α΄ του Ν. 4139/2013 είναι ευμενέστερη για τον δράστη, αφού πλέον απειλείται για την ως άνω πράξη διαζευκτικώς, εκτός από την στερητική της ελευθερίας ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών. Εφόσον συντρέχει λόγος μείωσης της ποινής, το μειωμένο πλαίσιο ποινής για την ανωτέρω πράξη ρυθμίζεται από το άρ. 83 νΠΚ. Αναιρείται εν μέρει η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για κατ’ επάγγελμα διακίνηση ναρκωτικών, με προσδοκώμενο όφελος του δράστη άνω των 75.000 ευρώ, ως προς την περί ποινής διάταξή της, αφού καίτοι ίσχυε, κατά τον χρόνο εκδίκασης της υπόθεσης, η διάταξη του άρ. 463 παρ. 4 νΠΚ, επεβλήθη η ποινή της ισόβιας κάθειρξης και, στην συνέχεια, μετά από την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων, η ποινή της κάθειρξης δέκα ετών για τον αναιρεσείοντα και επτά ετών για την αναιρεσείουσα, χωρίς μάλιστα να αναφέρεται ότι εφαρμόσθηκε η διάταξη του του άρ. 463 παρ. 4 ΠΚ.

Δείτε περισσότερα εδώ.