ΑΠ 1615/2017
Ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Ευθύνη πραγματογνώμονα.
Η παράλειψη ενυπάρχει σε κάθε είδος αμέλειας, εφόσον το ένα σκέλος της ευθύνης συνίσταται στην μη καταβολή της προσοχής, δηλαδή σε μια παράλειψη. Όταν η αμέλεια συνίσταται σε σύνολο συμπεριφοράς που προηγήθηκε του αποτελέσματος, τότε, για την θεμελίωση της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, ως εγκλήματος τελεσθέντος διά παραλείψεως, απαιτείται η συνδρομή και των όρων του άρ. 15 ΠΚ. Για την θεμελίωση της ως άνω ευθύνης, αρκεί, βάσει της αρχής του ισοδυνάμου των όρων (conditio sine qua non), η συμπεριφορά του υπαιτίου να ήταν ένας από τους παραγωγικούς όρους του αποτελέσματος, χωρίς τον οποίο δεν θα επερχόταν, αδιαφόρως αν σε αυτό συνέβαλαν και άλλοι όροι, αμέσως ή εμμέσως. Όταν το έγκλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας είναι απότοκο της συνδρομής αμέλειας πολλών προσώπων, το καθένα εξ αυτών κρίνεται και ευθύνεται αυτοτελώς και ανεξαρτήτως των άλλων κατά τον λόγο της αμέλειάς του και εφόσον το επελθόν αποτέλεσμα τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο προς την τελευταία. Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε, κατά πλειοψηφίαν, ο κατηγορούμενος, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος μηχανικός, για ανθρωποκτονία εξ (άνευ συνειδήσεως) αμελείας, αφού, κατά την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης κατόπιν σχετικής εντολής από τις αρχές για την αναζήτηση των συνθηκών του θανάτου ενός ενοίκου ξενοδοχείου, πιθανόν λόγω δηλητηρίασης από μονοξείδιο του άνθρακα, παρέλειψε να ζητήσει να τεθεί σε λειτουργία η εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης του ξενοδοχείου, με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπισθεί η διαρροή αερίου από αυτήν και να αποβιώσει και έτερος ένοικος του ξενοδοχείου, ένεκα δηλητηριάσεως από την ίδια αιτία. Κατά την μειοψηφία, ο λόγος αναιρέσεως περί ελλείψεως αιτιολογίας έπρεπε να γίνει δεκτός, διότι ο πραγματογνώμονας έχει εκ του νόμου μοναδικό καθήκον να αποφανθεί αιτιολογημένως για τα ζητήματα για τα οποία διατάχθηκε να γνωμοδοτήσει και όχι να ενεργήσει οτιδήποτε είναι αναγκαίο για την πρόληψη και αποτροπή άλλων επιβλαβών συνεπειών σε τρίτα πρόσωπα από την ερευνώμενη αιτία.
Δείτε περισσότερα εδώ.