Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Τρικάλων 302/2021

Απόρριψη αίτησης υφ’ όρον απόλυσης λόγω μη συνδρομής των ουσιαστικών προϋποθέσεων. Διαχρονικό δίκαιο

Για την χορήγηση υφ’ όρον απόλυσης κατ’ άρ. 105-106 πΠΚ εξετάζεται η διαγωγή και η εν γένει συμπεριφορά που επέδειξε ο κατάδικος κατά την έκτιση της ποινής του, ενώ για την αξιολόγηση της επικινδυνότητάς του προς τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων και την εκτίμηση της απόλυτης αναγκαιότητας της κράτησής του λαμβάνεται υπόψιν και ο χαρακτήρας του όπως προκύπτει από την ως άνω διαγωγή του. Έννοια “διαγωγής”· διάκρισή της από την έννοια της “συμπεριφοράς”. Κατά την ως άνω κρίση δεν λαμβάνονται υπόψιν τα στοιχεία που αφορούν στον χρόνο πριν από την καταδίκη, όπως είναι εκείνα της πράξης για την οποία καταδικάσθηκε ο κρατούμενος, διότι αυτά έχουν αξιολογηθεί στο σύνολό τους για την κατ’ άρ. 79 ΠΚ επιμέτρηση της ποινής. Τα κριτήρια σχετικά με την διαπίστωση ότι επιβάλλεται η συνέχιση της κράτησης του καταδικασθέντος δεν εξειδικεύονται στον νόμο. Για ποιον λόγο πρέπει κατά την κρίση περί συνεχίσεως ή μη της κράτησης να εξετάζεται επιπλέον η “εσωτερική διαγωγή” του κρατουμένου. Απορρίπτεται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη η υπό κρίσιν αίτηση για υφ’ όρον απόλυση του κρατουμένου, καταδικασθέντος σε συνολική ποινή καθείρξεως είκοσι έξι ετών (με εκτιτέα τα είκοσι), καθόσον αφενός μεν από τα Βιβλία Ηθικού Ελέγχου, αφετέρου δε από την συνολική συμπεριφορά του κατά την κράτησή του συνάγεται ότι η διαγωγή του υπό την έννοια των άρ. 105-106 πΠΚ ήταν “κακή”, ως εκ τούτου δε είναι απολύτως αναγκαία η συνέχιση της κράτησής του. Ο χρόνος πραγματικής έκτισης της ποινής κάθειρξης των είκοσι ετών (εννέα έτη) δεν είναι δυσανάλογος ούτε προσβάλλεται εξ αυτού του λόγου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δείτε περισσότερα εδώ.