Μονομελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης 152/2020

Αξιοποίηση αποδεικτικού υλικού συλλεγέντος κατόπιν άρσεως του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών για πράξη μη περιλαμβανόμενη στο άρ. 4 παρ. 1 του Ν. 2225/1994. Απόλυτη ακυρότητα

Το αποδεικτικό υλικό που έχει συλλεγεί δυνάμει άρσεως του απορρήτου απαγορεύεται να αξιοποιηθεί για την κήρυξη της ενοχής του κατηγορουμένου στο πλαίσιο άλλης ποινικής δίκης ή για σκοπό διαφορετικό από εκείνον που έχει καθορισθεί με την διάταξη που επιτρέπει την άρση, ειδάλλως ιδρύεται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας λόγω παραβίασης των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη (άρ. 171 αριθμ. 1 στοιχ. δ΄ ΚΠΔ και 6 ΕΣΔΑ). Σκοπός θέσπισης των ειδικών ανακριτικών πράξεων του άρ. 253Α πΚΠΔ (254 νΚΠΔ). Κρίνεται ότι δεν επιτρέπεται στην επίμαχη δίκη για το αδίκημα της υπόθαλψης εγκληματία (231 ΠΚ) η χρήση απομαγνητοφωνήσεων τηλεφωνικών συνδιαλέξεων που είχαν καταγραφεί κατόπιν άρσεως του απορρήτου των επικοινωνιών για την διακρίβωση της δράσης εγκληματικής οργάνωσης δραστηριοποιουμένης στην εισαγωγή, μεταφορά και διάθεση ναρκωτικών στην Λήμνο, καθόσον το εν λόγω έγκλημα δεν περιλαμβάνεται σε εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η άρση κατ’ άρ. 4 παρ. 1 του Ν. 2225/1994, απαγορεύεται δε επί ποινή απολύτου ακυρότητος η αξιοποίηση του εν λόγω υλικού ως “ίχνους” κατ’ άρ. 5 παρ. 10 του ιδίου νόμου, αφού δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις κατ’ εξαίρεσιν χρησιμοποίησής του.

Δείτε περισσότερα εδώ.