Στη γνωμοδότηση διατυπώνεται ιδίως η θέση ότι η παρέλευση άπρακτης της προθεσμίας για την διεκδίκηση από το Δημόσιο ακινήτου που κατακυρώθηκε σε δημόσιο αναγκαστικό πλειστηριασμό έχει ως συνέπεια όχι μόνο την απόσβεση κάθε εμπράγματης αποκαταστατικής αξίωσής του, αλλά και την κτήση από τον υπερθεματιστή κυριότητας με χρησικτησία (τακτική ή έκτακτη). Διαφορετικά, αν δηλαδή γινόταν δεκτό ότι το Δημόσιο, λόγω της επελθούσας παραγραφής/απόσβεσης, στερείται μεν όλων των μέσων προστασίας της κυριότητάς του, την οποία ωστόσο διατηρεί, θα καταλήγαμε σε έναν μη ανεκτό από την έννομη τάξη διηνεκή διαχωρισμό μεταξύ κυριότητας και νομής.
Δείτε περισσότερα εδώ.