Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι οι πλέον πρόσφατες εξελίξεις σε επίπεδο ενωσιακού δικαίου αναφορικά με το ζήτημα των δανείων σε ελβετικό φράγκο. Για τον σκοπό αυτόν, η μελέτη εστιάζει στις αποφάσεις του ΔΕΕ της 10.6.2021 (‘’BΝP Paribas’’) και 21.12.2021 (‘’Τράπεζα Πειραιώς’’). Μέσα από αυτές τις αποφάσεις –και κυρίως την πρώτη– φωτίζεται η βασική θέση του συγγραφέα περί της καταχρηστικότητας των συμβατικών όρων, με τους οποίους αναλαμβάνεται δανειακή υποχρέωση σε ελβετικά φράγκα (από την αρχή ή κατόπιν μετατροπής από ευρώ σε ελβετικό φράγκο).

Στην μελέτη επιχειρείται μια ιστορική αναδρομή μέχρι την καθιέρωση του τεκμηρίου αθωότητας στην διεθνή και ελληνική έννομη τάξη. Μετά την εννοιολογική οριοθέτηση του τεκμηρίου, αναδεικνύονται οι αρχές που απορρέουν από αυτό και παρουσιάζονται οι επιτρεπτές αποκλίσεις σύμφωνα με την νομολογία του ΕΔΔΑ. Προσδιορίζεται η σχέση του τεκμηρίου αθωότητας με το δικαίωμα σιωπής και μη αυτοενοχοποίησης του κατηγορουμένου, οριοθετείται δε το ευρύτατο κατά το ΕΔΔΑ πεδίο εφαρμογής του τεκμηρίου στο σύνολο της ποινικής διαδικασίας και πέραν αυτής σε συναφείς αποφάσεις ή διαδικασίες μέχρι τις δηλώσεις κάθε δημόσιου λειτουργού προς τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Στην συνέχεια εξετάζεται η προβληματική της τριτενέργειας του τεκμηρίου αθωότητας στον τομέα των ΜΜΕ και υπογραμμίζονται οι δεσμεύσεις των ΜΜΕ στην χώρα μας από το τεκμήριο και την νομοθεσία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Τέλος, γίνεται αναφορά στην ποινική, την αστική και την διοικητική προστασία της προσωπικότητας και του τεκμηρίου αθωότητας έναντι των προσβολών τους στον τύπο, την ραδιοτηλεόραση και το διαδίκτυο. Στον επίλογο επισημαίνεται ότι η παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας επάγεται απόλυτη ακυρότητα της ποινικής διαδικασίας.

Η online έκδοση του τεύχους Φεβρουαρίου του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ είναι διαθέσιμη.

Η online έκδοση του τεύχους Φεβρουαρίου του περιοδικού ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ είναι διαθέσιμη.

Ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο και οπλοχρησία, με την συνδρομή των άρ. 44 παρ. 3 εδ. α΄ και 84 παρ. 2 στοιχ. δ΄ ΠΚ, ο κατηγορούμενος ο οποίος, αφού πυροβόλησε με πιστόλι και από μικρή απόσταση την παθούσα σε καίριο σημείο του σώματός της (στην αριστερή μηριαία βουβωνική χώρα), γνωρίζοντας ότι από την πράξη του ενδέχεται να προκληθούν θανατηφόρες σωματικές βλάβες σε αυτήν και μη απωθώντας από την συνείδησή του την επέλευση του εγκληματικού αποτελέσματος, εν συνεχεία αντελήφθη την εσφαλμένη συμπεριφορά του, μετανόησε για την πράξη του και ενήργησε καθετί ανθρωπίνως δυνατό για να αποτρέψει την επέλευση του θανάτου της, αφού πήρε στην αγκαλιά του την παθούσα, την τοποθέτησε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του και την μετέφερε γρήγορα σε νοσοκομείο, επιμένοντας να την δεχθούν, με αποτέλεσμα να εισαχθεί αμέσως και να λάβει την απαραίτητη ιατρική φροντίδα.

Άνευ απολύτου ακυρότητος συνεκτιμήθηκε κατά τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης επί καταδίκης του κατηγορουμένου για ληστεία κατά συρροή, κλοπή κατ’ εξακολούθησιν, παράνομη οπλοφορία κατ’ εξακολούθησιν και παράνομη είσοδο στην χώρα βιντεοληπτικό υλικό “καταγραφής καμερών”, τοποθετημένων από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος σε σημείο τέτοιο, ώστε να καταγράφονται κινήσεις στις περιοχές εισόδου-εξόδου του καταστήματος, με αποκλειστικό σκοπό την προστασία των αγαθών της επιχείρησης, αφού αφενός μεν το υλικό δεν αφορά στην παρακολούθηση της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής, αφετέρου δε, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, η ανθρώπινη αξία στο πρόσωπο του απροστάτευτου θύματος αξιοποίνων πράξεων τυγχάνει υπέρτερο έννομο αγαθό άξιο προστασίας έναντι της προστασίας των προσωπικών δεδομένων του διαπράττοντος αξιόποινες πράξεις, και μάλιστα κακουργηματικής μορφής.