ΣυμβΕφΑθ 1408/2017

Πνευματική ιδιοκτησία. Αναμετάδοση του σήματος συνδρομητικών προγραμμάτων χωρίς άδεια του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, τελεσθείσα κατ’ επάγγελμα (άρ. 62, 66 παρ. 1, 2 περ. Δ΄ στοιχ. α΄, δ΄, ζ΄, δ΄ και παρ. 3 εδ. β΄ Ν. 2121/1993)

Η μετάδοση προγράμματος σε κωδικοποιημένη μορφή συνιστά προστατευτέα ραδιοτηλεοπτική εκπομπή, ήτοι μετάδοση ήχων και εικόνων προς τον σκοπό της λήψης από το κοινό, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι τα μέσα για την αποκωδικοποίηση έχουν τεθεί στην διάθεση του κοινού από τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ή με την συγκατάθεσή του (άρ. 62, 66 παρ. 2 περ. Δ΄ και 3 Ν. 2121/1993). Η για εμπορικούς σκοπούς κατασκευή, εισαγωγή, διανομή, πώληση, εκμίσθωση, κατοχή, εγκατάσταση, συντήρηση ή αντικατάσταση εξοπλισμού ή λογισμικού που επιτρέπει την αποκωδικοποίηση κρυπτογραφημένου ραδιοτηλεοπτικού σήματος περιγράφεται ως έγκλημα στο άρ. 4 περ. α΄, β΄ και 5 παρ. 1 του π.δ. 343/2002, με το δε άρ. 23 παρ. 2 του Ν. 3166/2003 διευρύνθηκε η έννομη προστασία των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών οι οποίοι εκπέμπουν κωδικοποιημένα προγράμματα διά της ποινικοποιήσεως της ιδιωτικής χρήσης τέτοιου εξοπλισμού ή λογισμικού. Η νόμιμη διαδικασία παροχής κωδικοποιημένου σήματος παρακάμπτεται με την χρήση ειδικών συσκευών αποκωδικοποίησης, οι οποίες, καίτοι κατ’ αρχήν νόμιμες, καθίστανται παράνομες μέσω της φόρτωσης κατάλληλου παράνομου λογισμικού, ώστε με την χρήση μιας και μόνο νόμιμης κάρτας πρόσβασης σε συνδρομητικές υπηρεσίες, και συνεπώς με την καταβολή μιας και μόνο συνδρομής, να διαμοιράζονται τα κλειδιά αποκωδικοποίησης του συνδρομητικού σήματος σε περισσότερους αποδέκτες-αποκωδικοποιητές, είτε άνευ αντιτίμου είτε με καταβολή αμοιβής στον χρήστη και κάτοχο-διαχειριστή του βασικού αποκωδικοποιητή. Εσφαλμένως έπαυσε οριστικώς λόγω παραγραφής η ποινική δίωξη για την πλημμεληματικού χαρακτήρα παράβαση του άρ. 23 παρ. 2 του Ν. 3166/2003, σε συνδυασμό με το άρ. 5 του π.δ. 343/2002, εις βάρος του κατηγορουμένου, ο οποίος με την ως άνω περιγραφόμενη διαδικασία εγκατάστασης παράνομου λογισμικού σε κατ’ αρχήν νόμιμους αποκωδικοποιητές προμήθευε 244 “πελάτες” του σε ζωντανό χρόνο με το σήμα των συνδρομητικών προγραμμάτων της εγκαλούσας εταιρείας, έναντι μη διακριβωθέντος χρηματικού ανταλλάγματος, αφού τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά εσφαλμένως υπήχθησαν στην εν λόγω ουσιαστική ποινική διάταξη, καθόσον εξ αυτών προκύπτει ότι δεν επρόκειτο απλώς περί διαμοιρασμού κλειδιών αποκωδικοποίησης αλλά περί αναμετάδοσης τηλεοπτικού σήματος «με οποιονδήποτε τρόπο» κατά την ρητή πρόβλεψη του άρ. 66 παρ. 2 περ. Δ΄ του Ν. 2121/1993, τελεσθείσα κατ’ επάγγελμα. Γίνεται δεκτή η έφεση του εισαγγελέως εφετών κατά του ως άνω απαλλακτικού βουλεύματος και διαβιβάζεται η δικογραφία στον αρμόδιο ανακριτή, προκειμένου να εξετασθεί η κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορία για το κατ’ επάγγελμα τελούμενο αδίκημα του άρ. 66 παρ. 2 περ. Δ΄ του Ν. 2121/1993, αφού η ως άνω συμπεριφορά συνιστά αναμετάδοση τηλεοπτικού σήματος με οποιονδήποτε τρόπο, τυχόν δε αντίθετη άποψη περί υπάρξεως κενού και καλύψεώς του με το πλημμεληματικού χαρακτήρα έγκλημα διακινδύνευσης των άρ. 23 παρ. 2 του Ν. 3166/2003 και άρ. 5 του π.δ. 343/2002 δεν δύναται να εξαντλήσει την ηθικοκοινωνική απαξία του εγκλήματος βλάβης της κακουργηματικής προσβολής του συγγενικού δικαιώματος του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού να αναμεταδίδει αποκλειστικώς τις εκπομπές του.

Δείτε περισσότερα εδώ.