Σύμφωνα με όσα υποστηρίζονται στην μελέτη, η διάταξη του άρθρου 497 παρ. 7 ΚΠΔ συνάδει απολύτως προς το τεκμήριο αθωότητος του κατηγορουμένου και διασφαλίζει την επιβαλλομένη ισορροπία και συμμετρία της ποινικής διαδικασίας έναντι σφαλερών και υπέρμετρων προσβολών των εννόμων αγαθών και των ατομικών δικαιωμάτων τού πρωτοδίκως καταδικασθέντος κατηγορουμένου, αποτρέποντας, σε κάθε περίπτωση, την παραβίαση της υπερνομοθετικής ισχύος αρχής της αναλογικότητας. Τα ειδικότερα ερμηνευτικά προβλήματα που αναφύονται κατά την εφαρμογή της επίμαχης διατάξεως αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας μελέτης.
Δείτε περισσότερα εδώ.