H ευρέως διαδεδομένη χρήση της ρήτρας του «μάλλον ευνοούμενου πελάτη» (Most Favored Nation Clause – MFN) σε εμπορικές συμβάσεις έχει απασχολήσει έντονα τόσο τη βιβλιογραφία της οικονομικής και νομικής επιστήμης όσο και τις εθνικές αρχές ανταγωνισμού. Η παρούσα μελέτη επιχειρεί σε πρώτο στάδιο την εννοιολογική προσέγγιση των ρητρών MFN, τη διάκρισή τους ανάλογα με τη σκοπούμενη χρήση τους και παράλληλα την νομική αξιολόγησή τους ως προς τους κινδύνους που εγκυμονούν ή τα πλεονεκτήματα που συνεπάγονται για τον ανταγωνισμό. Περαιτέρω, μέσα από το παράδειγμα των διαδικτυακών κρατήσεων ξενοδοχείων και την σχεδόν ταυτόχρονη ενασχόληση επιμέρους εθνικών Αρχών Ανταγωνισμού με το ζήτημα αυτό, εστιάζει στην εξέταση της ειδικής περίπτωσης της ρήτρας MFN λιανικής, τόσο ως συμβατού ή μη κάθετου περιορισμού όσο και ως μέσου διευκόλυνσης οριζόντιων συμπράξεων.