Η ιδιαιτερότητα της κανονιστικής λειτουργίας των αρχών του δικαίου και η σημασία τους στο σύστημα του ισχύοντος δικαίου (με έμφαση στο υποσύστημα του ιδιωτικού δικαίου)

Με τη μελέτη επιχειρείται να καταδειχτεί η κανονιστική ιδιαιτερότητα των αρχών του δικαίου, και μάλιστα εφαρμοσμένα, με αναφορά σε ρυθμίσεις του ιδιωτικού δικαίου, οι οποίες έχουν διαπλασθεί νομοθετικά με επίκεντρο τις αξιολογήσεις που ενυπάρχουν σε ορισμένη αρχή ή και σε περισσότερες αρχές. Η κανονιστική λειτουργία των αρχών του δικαίου καθίσταται συνήθως αντιληπτή μέσα σε ένα (άλλοτε στενότερο και άλλοτε ευρύτερο) σύστημα ρύθμισης των νομικά σημαντικών σχέσεων. Πρόκειται στην πραγματικότητα για περισσότερα (άλλοτε στενότερα και άλλοτε ευρύτερα) υποσυστήματα κανόνων δικαίου, που κι’ αυτά επίσης είναι αλληλένδετα τμήματα της συνολικής έννομης τάξης. Η έννομη αυτή τάξη οικοδομείται και πρέπει να λειτουργεί σε ένα κράτος δικαίου χωρίς να υπερβαίνει τα απώτατα όρια αξιακών παραδοχών (θεμελιωδών αρχών) αυξημένης τυπικής ισχύος. Αυτά συνιστούν άλλωστε και τα απώτατα όρια αξιακής αναγωγής του δικαστή για τη θεμελίωση των αποφάσεών του κατά την άσκηση της δικαιοδοτικής του εξουσίας. Μέσα σε αυτό ακριβώς το πολυεπίπεδο πλαίσιο αναζητείται η κανονιστική ιδιαιτερότητα των αρχών του δικαίου, ως αξιολογικού χαρακτήρα βασικών σημείων αναφοράς τόσο του νομοθέτη, κατά τη θέσπιση των κανόνων δικαίου, όσο και του δικαστή, κατά την ερμηνευτική αναζήτηση του περιεχομένου τους. Κεντρικής σημασίας θέση που υποστηρίζεται με τη μελέτη είναι ότι η ιδιαιτερότητα της λειτουργίας των αρχών του δικαίου μόνο σε ένα πλαίσιο που καθορίζει ο προσήκων στη νομική επιστήμη «πρακτικός λόγος» μπορεί να αναζητηθεί.

Δείτε περισσότερα εδώ.