Η διάρρηξη της απαλλοτρίωσης από επαχθή αιτία κατ’ ΑΚ 939 επ. ως έσχατο μέσο, ιδίως στις επιχειρηματικές συναλλαγές

Κάθε απαλλοτρίωση δεν είναι καταδολιευτική από μόνο τον λόγο ότι ο οφειλέτης σε επιγενόμενο χρόνο κατέστη αφερέγγυος. Ούτε κάθε απαλλοτρίωση πρέπει να διαρρηχθεί, με μόνη την αιτιολογία ότι έτσι θα προκύψει μεγαλύτερη υπέγγυα περιουσία για τους δανειστές. Η εκ των υστέρων (ex post) κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει ούτε να μεταθέσει, έστω και εμμέσως, τον κρίσιμο χρόνο κατά τον οποίο πρέπει να συντρέχουν οι όροι της ΑΚ 939 ούτε να επηρεάσει τις κατά τον νόμο προϋποθέσεις της καταδολίευσης. Μόνη, εξάλλου, η εγγενής επικινδυνότητα της επιχειρηματικής δράσης, ή και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με αυτήν, δεν πληρούν την προϋπόθεση του καταδολιευτικού δόλου του οφειλέτη. Επί πλέον, η ύπαρξη του εμφανούς ανταλλάγματος κατ’ αρχήν αποκλείει την καταδολίευση, ακόμη και αν αυτό διατίθεται στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δράσης. Αλλά και η γνώση του τρίτου, που θα οδηγήσει στην διάρρηξη της απαλλοτρίωσης από επαχθή αιτία, πρέπει αναγκαία να είναι διευρυμένη και να περιλαμβάνει δεδομένα της επιχειρηματικής περιουσίας, η οποία εξαιτίας της απαλλοτρίωσης καθίσταται ανεπαρκής.

Δείτε περισσότερα εδώ.