ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ 1864 - 1952

Πώς έγινε και χρειάστηκε σχεδόν ένας αιώνας, από τη στιγμή που καθιερώθηκε συνταγματικά η (ανδρική) καθολική ψηφοφορία στη χώρα μας (1864), μέχρι να αποδοθούν ίσα πολιτικά δικαιώματα στις Ελληνίδες για τις βουλευτικές εκλογές (1952); Για ποιο λόγο οι γυναίκες στην Ελλάδα καθυστέρησαν τόσο, σε σχέση με τις ομόφυλές τους άλλων ευρωπαϊκών κρατών, για να αποκτήσουν την ισοπολιτεία; Τι σήμαινε, ιδεολογικά και πρακτικά, για εκείνες αυτός ο αποκλεισμός;

Σε αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις η παρούσα μελέτη που διατρέχει 150 περίπου χρόνια νεοελληνικής ιστορίας με άξονες αναζήτησης το φύλο και την ιδιότητα του πολίτη, τη δημοκρατία και την καθολικότητα της ψήφου.

Η ιστορία των γυναικείων πολιτικών δικαιωμάτων προσδιορίστηκε από ποικίλους παράγοντες: τις ιδέες και τις δράσεις του φεμινιστικού κινήματος που διεκδίκησε την ψήφο ως ορόσημο για την είσοδο των γυναικών στην πολιτεία,˙τις απόψεις των πολέμιων της ισότητας που γελοιοποίησαν το αίτημα, το μισογυνισμό και τις παλινωδίες των κοινοβουλευτικών παραγόντων που αρνήθηκαν σθεναρά την ένταξη των Ελληνίδων στην πολιτική,˙τον καιροσκοπισμό και τις αμφιταλαντεύσεις των πολιτικών κομμάτων, την άγνοια των γυναικείων μαζών,˙την άρνηση, τέλος, της πλειονότητας των αστικών φορέων να αποδεχτούν, ιδεολογικά και πρακτικά, την πολιτική τους εξίσωση με τις γυναίκες ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων, μέχρις ότου η μετά τον B′ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο συγκυρία ήρθε να αλλάξει, τυπικά τουλάχιστον, τα δεδομένα.